مقالات پربازدید 
اصول مهم در طراحی دکوراسیون داخلی چیست؟
اصول مهم در طراحی فضا
زمانی که شما یک کار دکوری را به عهده می گیرید، باید به مقدار فضایی که در آن کار می کنید توجه داشته باشید. در این مقاله شما با ابزار هایی آشنا می شوید تا بتوانید فضا را اندازه گیری و بر اساس آن نقشه مورد نظر را رسم کنید و این که چگونه روی کاغذ، مبلمان خود را بچینید و از راه های مختلف، حالت های گوناگون را بررسی کنید.
آماده کردن نقشه در طراحی فضا
پیش از آن که شما بتوانید یک پروژه ی دکورسازی را در طراحی فضا آغاز کنید، شما باید بدانید که چه مقدار فضا برای انجام کار شما مناسب است. رسم یک نقشه در مسیر طراحی فضا، به شما درک عینی داده و اجازه می دهد تا قبل از این که وقت و پول خود را در ابعاد واقعی آن تغییرات صرف کنید، حالت های گوناگونی را که ممکن است در طراحی آن فضا وجود داشته باشد، تجربه کنید. در نهایت رسم یک نقشه، به شما کمک می کند تا بدانید چه مقدار مواد (به عنوان مثال برای نقاشی و نجاری) نیاز دارید تا کارتان انجام شود.
طراحی فضا ی ضعیف، تقریبا همیشه منجر به دکورسازی ضعیف خواهد شد. به منظور این که طراحی شما موفقیت آمیز باشد، با صرف زمان طراحی کنید و زمانی که خرید می روید، نقشه را با خود ببرید.
پیدا کردن ابزار لازم برای رسم نقشه، گام دوم در طراحی فضا
برای رسم نقشه، باید اقلام زیر را در اختیار داشته باشید:
پوشه: برای نگهداری یادداشت ها و طرح های اولیه و نقشه ها به کار می رود.
دفترچه یادداشت: یک دفترچه ی یادداشت،وسیله ی بسیار راحتی برای ثبت اندازه گیری ها و نظرات است. همه نکات را یادداشت کنید. هنگامی که در روزهای گوناگون با کارفرما ملاقات می کنید ممکن است نظر و ایده های جدیدی را مطرح کند، سعی کنید تاریخ، ساعت و امضای کارفرما را ثبت کنید، زیرا حافظه ی انسان همیشه قابل اطمینان نیست.
تخته ی رسم: وسیله ی بسیار راحتی برای رسم یک نقشه است.
کاغذ طراحی (شطرنجی): برای طرح اجمالی ایده ها و طرح های ابتدایی که به نظر شما جالب می رسند، مورد استفاده قرار می گیرد.
ابزار نوشتن: مداد، خودکار، پاک کن و مارکر (در رنگ های مختلف) و گچ داشته باشید. زمانی که متر شما کوتاه تر از اندازه ای است که در حال سنجش آن هستید، برای علامت گذاری های موقتی روی زمین و یا دیوار، از گچ استفاده کنید.
متر استاندارد فلزی قابل برگشت: یک متر محکم و قوی را انتخاب کنید که پهنای تیغه ی آن ۵/۲ سانتی متر باشد (مثل متری که نجارها استفاده می کنند) به این دلیل که این نوع متر ها، برای اندازه گیری فاصله های طولانی، راست و مستقیم باقی می مانند. متری که تیغه ی نازک دارد و خم می شود، اندازه گیری را مشکل می کند، به ویژه زمانی که شما به تنهایی کار می کنید. تا حد امکان از متر فلزی استفاده کنید، زیرا متر های پارچه ای، نتیجه های غیر صحیح می دهند.
متر پارچه ای: این گونه مترها توسط خیاط ها مورد استفاده قرار می گیرند و برای اندازه گیری فضاهایی به کار می روند که به وسیله ی متر فلزی قابل اندازه گیری نمی باشند. شما می توانید این گونه مترها را برای اندازه گیری سطوح قوس دار مانند بالای یک صندلی استفاده کنید. زمانی که در حال اندازه گیری هستید، مطمئن باشید که متر را نکشیده اید، چرا که نتیجه اندازه گیری اشتباه خواهد شد.
خط کش: برای رسم خطوط راست در طراحی فضا به کار می رود.
پیستوله: این شابلون فلزی و پلاستیکی، خیلی راحت این امکان را به شما می دهد تا قوس های بزرگ و یا کوچک رسم کنید.
خط کش اشل: اگر شما برای رسم، نیاز به مقیاس های بزرگ تر و یا کوچک تر داشته باشید، می توانید از این خط کش استفاده کنید.
شابلون پلاستیکی مخصوص مبلمان: این وسیله برای رسم اشکال مبلمان بر روی یک کاغذ طراحی استفاده می شود. شما می توانید مجموعه ای از شابلون ها را از فروشگاه هایی که نوشت افزار یا وسایل اداری می فروشند بخرید.
دوربین: گرفتن عکس های فوری از تمام زوایای اتاق می تواند در زمان خرید کردن کمک کند. همچنین شما می توانید در زمان خرید، از وسایلی که امکان دارد آن ها را بخرید عکس بگیرید. (فراموش نکنید که ابعاد آن وسایل را از فروشنده بپرسید.)
اندازه گیری فضای مورد نظر در طراحی فضا
اندازه گیری یک علم است، به این معنا که با پیروی کردن از یک مجموعه قوانین، می توانیم به نتیجه ی صحیح در طراحی فضا برسیم. با استفاده از یک متر فلزی، اتاق را اندازه بگیرید و آن را یادداشت کنید. البته اتاق های چهارگوش و مستطیلی شکل، برای اندازی گیری، راحت ترین اتاق ها هستند. معمولا اتاق هایی که امروزه طراحی می شوند، ترکیبی از چند شکل پیچیده اند که برای اندازه گیری، قدری مشکل می باشند، ولی انجام شدنی است.
قبل از شروع اندازه گیری، به طور اجمالی و تقریبی، نقشه مورد نظر را رسم کنید، به طوری که همان موقع که اندازه گیری می نمایید، روی آن یادداشت کنید. (از این که طول دیوارها و جاهای پنجره ها را کامل اندازه گیری نکرده اید، نگران نباشید، چون این یک رسم تقریبی است و رسم اصلی نمی باشد.) به خاطر داشته باشید که تمامی باز شو ها (اعم از درها و پنجره ها)، شومینه ها، قفسه های داخل دیوار، و هرگونه محل نامنظمی را روی طرح اولیه مشخص کنید. پس از هربار اندازه گیری، عدد مربوط را بر جای صحیح خود روی نقشه ی تقریبی یادداشت نمایید و وقتی که اندازه گیری تمام شد، شما شما آماده خواهید بود تا یک ترسیم دقیق با مقیاس مورد نظر انجام دهید. به منظور اندازه گیری صحیح از یک فضا، به نکات زیر توجه نمایید:
تمام طول قرنیز یک دیوار را از یک گوشه تا گوشه ی دیگر آن اندازه بگیرید و آن را روی نقشه ی تقریبی و همچنین در دفترچه یادداشت خود درج نمایید. بقیه دیوارها را همان طور که اولین دیوار را اندازه گیری کردید، ادامه دهید و محل باز شدن در ها را نیز اندازه بگیرید.
اندازه ی پنجره ها را مشخص کنید. اندازه ی چارچوب و پنجره ها را از گوشه ی خارجی طرف دیگر آن اندازه بگیرید. اندازه ی قاب دور پنجره را جداگانه یادداشت کنید.
فاصله ی کف اتاق تا پایین قاب پنجره، سقف تا بالای قاب پنجره و نیز از هر طرف پنجره تا گوشه ی دیوار (یا پنجره ی کناری تا فرورفتگی کناری) را اندازه گیری نمایید.
هر چیزی را که جنبه ی معماری دارد اندازه بگیرید، شامل شومینه ها، قفسه ها و طاقچه ها و هرچیز دیگری که جزی از ساختمان تلقی می شود. دیوارها را از کف تا سقف اندازه گیری کنید.
جای تمامی کلیدها و پریز ها و سایر وسایل کنترلی را روی دیوار اندازه بگیرید و مشخص نمایید. همچنین جای کانال های کولر، رادیاتور ها و شکاف هایی که برای سیم های برق و یا لوله های آب که قبلا کنده شده و در نهایت روی آن ها پوشیده شده است را روی نقشه مشخص کنید.
رسم نقشه ها
پس از اتمام اندازه گیری ها، شما آماده اید که نقشه را براساس مقیاس مورد نظر روی کاغذ طراحی رسم نمایید.
مراحل زیر شما را برای رسم نقشه راهنمایی می کنند:
1_ در جاهای اصلی اتاقتان از مداد کم رنگ استفاده کنید، به این دلیل که خطوط تیره به سختی پاک می شوند. نامنظمی های اتاق را فراموش نکنید، از قبیل ستون ها و یا هر چیز دیگری که از نظم و ترتیب خارج باشد.
2_ جهت جغرافیایی اتاق را روی کاغذ درج کنید. (شمال و جنوب و شرق و غرب)
3_ ملزومات اتاق را رسم کنید و از یک خط راست ضخیم برای دیوارها، پنجره ها و شومینه استفاده کنید. همچنین عرض داخلی درها و سایر ورودی های اتاق را اندازه بگیرید، به منظور این که به طور قطعی بدانید که مبل راحتی شما (یا هر وسیله بزرگ دیگری) به راحتی از درها رد می شود یا از پله ها می توانید آن ها را بالا ببرید و آیا می توانید آن ها را در راهرو بچرخانید یا خیر؟
4_ جاهای دقیق کلید و پریزهای برق و دکمه های کنترل، کابل تلویزیون و خطوط تلفن را مشخص کنید.
تمام موارد ذکر شده، برای قرار دادن وسایل در جای مناسب خود موثرند. این اشتباه را نکنید که قفسه های کتابخانه را پر از کتاب کرده و سپس آن را مقابل تنها پریز تلفن اتاق قرار دهید، و آن وقت متوجه می شوید که نمی توانید تلفن را به پریز بزنید.
5_ ارتفاع هر دیوار را مشخص کنید. ارتفاع دیوار، نشانگر دو بعد دیوار می باشد که می تواند به شما در طراحی های هنری و استفاده از تزئین پرده ها کمک کند.
پس از آن که نقشه ی دو بعدی کف و دیوار را تهیه کردید، مساحت اتاق را روی نقشه یادداشت کنید.
از روی نقشه چندین کپی تهیه کنید. همیشه نقشه اصلی تان را درون پوشه نگه دارید و با کپی های آن کار کنید. این اطلاعات اساسی، کار شما را برای تخمین زدن این که چه مقدار رنگ، دیوار پوش و یا کف پوش لازم دارید، راحت تر می کند. با این وجود، پیش از این که کف پوش ها و یا پوشش پنجره ها را سفارش دهید، از فروشنده بخواهید که یک نفر را که در امر اندازه گیری وارد است، نزد شما بفرستد.
آنالیز کردن فضا
ارزیابی نقشه در طراحی فضا به شما این امکان را می دهد تا تصمیم بگیرید که کدام عناصر یا ترکیبات می توانند همان گونه که هستند باقی بمانند و همچنین کدام را تاکید می کنید و یا دیگری را کم اهمیت جلوه می دهید و یا کدام قسمت نیاز به تصحیح دارد. درحالی که نقشه را مطالعه می کنید، این پرسش ها را از خود بپرسید؛ سپس ایده ها و نظرهایی را که ممکن است به نظرتان برسد بنویسید:
آیا اتاق اندازه ی مناسبی دارد؟ زمانی که متوجه می شوید اتاقتان کوچک به نظر می رسد، می توانید از ترکیب های رنگی استفاده کنید که آن را بزرگ تر نشان دهند.
آیا من شکل اتاق را می پسندم؟ آیا لازم است آن را تصحیح کنم یا با استفاده از ترفند رنگ آمیزی، ظاهرش را بهتر کنم؟
به عنوان مثال: اگر اتاق شما دراز و باریک است، ممکن است به طور ناراحت کننده ای به یک راهرو شباهت داشته باشد تا یک اتاق. برای آن که اتاق کوتاه تر به نظر برسد و بیشتر شبیه به یک اتاق و مکان مطلوب تری بشود، انتهای یک طرف و یا هر دو طرف دیوار را با رنگ های فوق العاده متمایز، رنگ کنید.
قوی ترین ترکیبات اتاق کدام قسمت می باشند؟ آیا یک شومینه یا هر چیز دیگری که جالب ترین ترکیب را دارد تا شما به عنوان یک نقطه کانونی یا مرکزی و محوری از آن استفاده نمایید. درک این موضوع که شما نیاز دارید تا یک نقطه چشمگیر ایجاد کنید، سبب می شود که از حالت های موجود، یکی را انتخاب کنید. ایجاد یک شومینه دکوری و غیر واقعی، اندیشیدن درباره ی دیواری که نقاشی و یا کاغذ دیواری شده و یا انتخاب یک عدد از اسباب و وسیله، می تواند نقش نقطه ی کانونی را برای شما ایفا کند.
آیا فضای بین دیوارها به قدری است که اسباب شما جا شوند؟ اگر همین طور است که چه بهتر، اگر نه ببینید چه راه هایی وجود دارند که با آن ها مشکل را حل کنید. یا حتی ممکن است به یک متخصص طراح نیاز داشته باشید تا به شما کمک کند.
آیا پنجره ها در جای مناسب خود قرار گرفته اند؟ آیا منظره ی بیرون از پنجره، دل انگیز تر می باشد؛ یا مجبور یا ملزم به این هستید که با توجه و با در نظر گرفتن سبک اتاق، آن پنجره استتار شود؟ آیا نور خورشید متعادل و به اندازه ی کافی است (یا نیاز به نورگیر دارد)؟
آیا ارتباط این اتاق با اطراف خود مناسب است؟ آیا رفت و آمد به این اتاق آسان است (یا اسباب و وسایل را باید دوباره مرتب کنید و بچینید؟) این تحلیل های عمومی، یک گام مهم هستند؛ چرا که هرچه بهتر درباره ی اتاق خود بدانید، بهتر می توانید آن را دکور و تزیین کنید.
در ابتدا کاربری فضاها را معین کنید
پس از آن که یک تحلیل و بررسی کامل از نقشه صورت گرفت، شما این آمادگی را دارید تا از فضاها بهترین استفاده را بکنید. باید بدانید که هر فضا را برای چه کاری طراحی می کنید؛ خواسته ی کارفرما چیست و چه سبک و حالتی را می پسندد، تا آن خواسته ها را طبق اصول، طراحی و دکور کنیم.
به عنوان مثال معمولا چند نفر از فضای موجود استفاده می کنند؟ کاربری اولیه ی این اتاق چیست؟ نشستن، گفت و گو کردن، تماشا کردن تلویزیون، غذا خوردن یا خوابیدن؟ مشخص شدن این کاربری ها در نهایت می تواند به شما برای تهیه و چیدمان وسایل کمک کند.
اسباب و وسایل را سر جای خود بگذارید
فهمیدن این که جای صحیح و درست اسباب و وسایل کجاست، کار سختی است؛ اما با استفاده از نقشه، به راحتی می توانید اسباب و وسایل را روی آن بچینید و همه ی حالت های احتمالی را به وسیله ی شابلون های مبلمان امتحان نمایید.
اسباب و وسایل را روی کاغذ جا به جا نمایید
جا به جا کردن اسباب و وسایل بر روی کاغذ، خیلی راحت تر از حرکت دادن آن ها در اندازه ی واقعی است. دو یا سه نقشه ی احتمالی را رسم و هر کدام را سبک و سنگین نمایید. آگر هنوز مطمئن نیستید که از کجا شروع کنید به پیشنهاد های زیر برای چیدمان اسباب و وسایل روی کاغذ توجه کنید:
ترکیب معماری را که بتواند به عنوان یک نقطه کانونی در اتاق شما عمل کند پیدا کنید. معمولا یک شومینه، از این قانون تبعیت می کند؛ اما احتمالات دیگری نیز وجود دارند شامل منظره بیرون از پنجره یا خود پنجره همر با یک منظره یا حتی یک تقویم بزرگ آویخته از یک سوژه ی غیر منتظره. چیدمان مبلمان به عنوان نقاط کانونی، امری طبیعی است. پس بگذارید چیدمان بقیه اتاقتان از روی منطق و اصول، سر جای خود قرار گیرد.
اگر اتاق عنصر معماری کانونی ندارد، یک المان مهم را به عنوان عنصر کانونی در نظر بگیرید.
معمولا دیوار مقابل ورودی اصلی یک اتاق، نقش دیوار کانونی را بازی می کند و یا حتی دیواری که یک نقطه ی کانونی روی آن قرار داشته باشد، می تواند یک نقطه کانونی تلقی شود. یک شی عتیقه یا یک مبل راحتی با صندلی های روکش شده اش و اشیای هنری و شاید هم یک پیانو ی بزرگ، می تواند جایگزین های خوبی برای نقطه کانونی باشند. اگر هیچ کدام از وسایلی را که ذکر کردیم در اختیار نداشتید، می توانید از چندین قفسه ی کتاب استفاده نمایید. این به هنر و چشم تیزبین شما که چه انتخابی می کنید بستگی دارد.
جاهای پر رفت و آمد را روی نقشه مشخص نمایید. از یک فلش برای نشان دادن یک راه ورودی استفاده کنید. اگر مدت زمان طولانی است که در منزل خود ساکن هستید، شما این راه های ورودی و خروجی را حتما می دانید. رفت و آمد اتاق ها نه تنها به معنی تردد بین اتاق هاست، بلکه درون خود اتاق ها نیز رفت و آمدی است که باید به آن ها توجه شود و آن ها را نیز لحاظ کنید و اهمیت دهید.
اسباب و وسایل را در مسیر راه رفت و آمد قرار ندهید. به عنوان مثال یک مبل راحتی و یا یک صندلی، باید به گونه ای قرار بگیرد تا بتوانید به راحتی از اطراف و یا پشت آن ها عبور کنید، نه از وسط آن ها. برخی از اتاق ها مشکل تردد دارند، بنابراین ایجاد یک فضای گفتگوی صمیمی ممکن نخواهد بود، اما شما فقط به یک ذهن خلاق نیاز دارید تا این مشکل حل شود. باید فضای مناسبی در اطراف هر کدام از اسباب و وسایل در نظر بگیرید.
چه مقدار فضا برای اسباب و وسایل مناسب است؟ اطمینان حاصل کنید که فضای لازم را برای باز و بسته کردن درها، کشو ها، کابینت ها و بیرون کشیدن قفسه ها در نظر گرفته اید. حداقل این فاصله در آشپزخانه، حدود ۹۰ سانتی متر می باشد که به شما اجازه چرخش در آن منطقه و همچنین باز کردن کشوها را می دهد. در اتاق نشیمن و اتاق خواب، فضای کمتری لازم است. در نشیمن ها برای نشستن و گفت و گو با یکدیگر، فاصله 60_90 سانتی متر (حداقل) و ۵/۳ متر (حداکثر) بین افراد نیاز است. هرچه افراد دورتر از هم بنشینند، رسمی تر و هرچه نزدیک تر به هم باشند، آن جلسه صمیمی و خودمانی تر خواهد بود. برخی از تکه های اسباب و وسایل، به طور ساده ای نیاز به فضایی برای نفس کشیدن دارند تا به طور صحیح مورد استفاده قرار گیرند. هرچه اسباب و وسیله بزرگ تر باشد، فضای بیشتری لازم دارد.
فراموش نکنید که اندازه ی مبلمان و وسایلی که با شابلون ها بر روی کاغذ ترسیم می کنید، کمتر از اندازه ی آن ها در واقعیت می باشند. شما ممکن است وسوسه شوید و شروع به پر کردن منزلتان با اسباب و وسایل بیشتر کنید. حتی شما ممکن است به خرید اسباب و وسایل با اندازه های بزرگ فکر کنید، اما این اشتباه را نکنید و گول نخورید. در دنیای واقعی، نه تنها هر تکه از اسباب و وسایل، نیاز به فضای کافی و خالی در پیرامون خود دارد، بلکه اشیای سه بعدی، قدری فضای بصری را می طلبند. به عنوان مثال، یک مبل راحتی کاملا روکش شده ای که دامن آن تا روی زمین کشیده شده است، بزرگ تر از یک میز هم اندازه ی خود به نظر می رسد، زیرا پایه های میز به گونه ای است که شما پشت آن را از بین پایه ها می توانید ببینید.
راه های ورود و خروج درها را با گذاشتن مبل راحتی و یا وسایل بزرگ مسدود نکنید، چرا که از بعد روانی، مردم را دور می کند. نخستین پیام اتاق شما در لحظه ورود، باید خوشامد گویی باشد و یک مبل راحتی که راه را مسدود کرده است، به سختی این پیام را می رساند.
ارزیابی نقشه
زمانی که اسباب و وسایل خود را روی نقشه چیدید، پرسش های زیر را از خود بپرسید تا مطمئن شوید که خواست و نیازهای شما برآورده شده اند.
آیا این طراحی، همه ی آن چه را که آن فضا لازم دارد، برآورده می کند؟
آیا نقشه انعطاف پذیر است؟ بدین معنی که آیا می توان برای برای مناسبت های گوناگون و یا موقعیت های مختلف در طول یک روز، از فضا بهره برداری کنید؟ یا صرفا برای یک منظور طراحی شده است؟
آیا طراحی فضا، از همه ی ترکیبات خوب معماری اتاق به شکل صحیح بهره برده و یا به شکل نا مطلوبی تغییر یافته است؟
آیا این طراحی، دید و احساس من را در خود به همراه دارد؟ آیا مهمانان من احساس خوشی در این اتاق خواهند داشت؟ آیا من از بودن در این اتاق احساس لذت می کنم؟
اگر به هرکدام از پرسش های ذکر شده پاسخ منفی داده اید، وقت آن است که تخته ی رسم را دوباره به دست بگیرید. اگر یک طرح رسم کرده اید، شاید بخواهید چندین بار یک طرح دیگر را امتحان و تجربه کنید.
طراحی مجازی (طراحی با رایانه)
با دسترسی به یک رایانه و برنامه های مربوط به طراحی می توانید حالت های بی پایانی را شبیه سازی کنید.
شما می توانید بر اساس اندازه گیری که روی نقشه شما درج شده است، یک تصویر سه بعدی از فضا این امکان را به شما می دهد تا با درک سه بعدی از طراحی، که گویا توسط رایانه به درون اتاق خود قدم گذاشته اید و تقریبا آن را از تمام زوایا می بینید. برخی از برنامه های رایانه ای، این امکان را به شما می دهند تا دو نما را با هم مقایسه کنید و یا آن را چاپ کنید.
برنامه های رایانه ای شامل هزاران ابزار از قبیل مواد، اسباب و وسایل، وسایل تزئینی، پنجره ها و درها و سایر ترکیبات معماری می باشند. توسط اینترنت نیز می توانید وارد سایت های اینترنتی مربوط به طراحی شوید و مدل های جدید و سایر اطلاعاتی را که نیاز دارید، دانلود کنید.
دکورسازی فضاهای اضافی گامی مهم در طراحی فضا (بونوس اریاس)
به مجموعه فضاهایی در یک منزل مسکونی اطلاق می شود که نمی توان آن ها را به عنوان اتاق به حساب آورد. زیر شیروانی ها، پاسیوها یا زیر راه پله ها مثال خوبی از این فضاها هستند و گاهی می توانند امکانات زیادی برای گسترش فضای نشیمن در یک منزل مسکونی به حساب بیایند، ولی هرکدام از این فضاها دارای دکوراسیون های ویژه ای هستند.
تزئین زیر شیروانی ها
معمولا بخشی از فضاها هستند که به اتاق خواب ها یا حمام ها چسبیده اند. برخی از این راه رو ها کاملا بسته اند و نیازی به مدل سازی دوباره یا بیش از آن چه که برای سایر قسمت های فضا به کار برده اید ندارند.
چنانچه بخشی از این فضاها را برای نشیمن انتخاب کرده باشید می توانید دکوراسیون آن را جذابو پر نشاط تر از سایر جاها انجام دهید. برخی از مواردی که می توانید برای جلب توجه بیشتر چنین فضاهایی در نظر داشته باشید عبارتند از:
_ افزودن نور افشانی مناسب تر، با چراغ هایی که معمولا آسمان نما هستند و فضا ها را بسیار روشن تر از حد معمول نشان می دهند.
_ افزودن سقف های کاذب
_ استفاده از مبلمانی که فضا را بزرگ تر و وسیع تر نشان دهند.
زیبا سازی زیرزمین
زیرزمین ها یکی از نخستین جاهایی هستند که به عنوان فضای نشیمن اضافه مورد توجه قرار می گیرند. پس از آماده شدن زیرزمین برای سکونت به اصول و نکات زیر برای دکورسازی آن توجه کنید:
سقف: اگر سقف زیرزمین کوتاه باشد، از رنگ های روشن استفاده کنید. هرگز از رنگ های تیره یا طرح های شلوغ استفاده نکنید، هرچه ساده تر باشد بهتر است تا سقف بلند تر به نظر برسد.
رنگ آمیزی: به متظور از بین بردن احساس تاریکی که ناشی از تعداد کم و یا کوچک بودن پنجره ها که خصوصیت بارز زیرزمین هاست، باید از رنگ های روشن یا براق و رنگ های خورشیدی استفاده کنید.
کف سازی: استفاده از کف پوش های مصنوعی عمومیت زیادی در کف سازی زیرزمین دارند، چرا که حتی کم ترین میزان نم و رطوبت نیز سبب خرابی آن ها نمی شود. استفاده از چوب، ایده خوبی نمی تواند باشد، زیرا رطوبت آن ها را از بین می برد. اگر به دنبال ظاهری شبیه به چوب هستید، می توانید از کف پوش های مصنوعی طرح چوب استفاده کنید. چنان چه بیشتر از یک فضا را دکورسازی می کنید، کف پوش همه ی فضاها را یکسان طراحی کنید تا کل آن بزرگ تر به نظر برسد.
اسباب و وسایل: به طور کلی از هر نوع اسباب و وسایل می توان در زیرزمین استفاده کرد و تنها عرض در ورودی زیرزمین می تواند محدودیتی برای انتخاب اندازه ی وسایل باشد. چنان چه زیرزمین زیرزمین دارای جریان هوای مناسب باشد و رطوبت آن کنترل شود، می توان از اسباب و وسایل پارچه ای و روکش دار استفاده کرد.
روشنایی و نورپردازی: در زیرزمین از چراغ های سقفی فراوان همراه با نور گرم و خورشیدی استفاده کنید، چرا که فضای زیرزمین را دلپذیر و مطبوع می کند. این نوع نورپردازی شما را از به کاربردن آباژورهای رومیزی و امثال آن بی نیاز می کند.
دیوارها: پس از اطمینان حاصل کردن از عایق و ضد رطوبت بودن دیوارهای زیرزمین، می توانید از دیوارپوش های چوبی، نقاشی و یا کاغذ دیواری هایی که خطوط عمودی دارند و ارتفاع زیرزمین را بلندتر نشان می دهند استفاده کنید.
دکورسازی پاسیو آخرین گام در طراحی فضا
آراستن یک پاسیو چیزی بیشتر از چیدن وسایل در آن می باشد. اگر از پاسیوی خود انتظاری هم چون فضای نشیمن دارید، به آن به عنوان یک اتاق واقعی نگاه کنید.
به دلیل تغییر آب و هوا از اسباب و وسایلی استفاده کنید که مخصوص فضاهای رو باز می باشد. در زیر به چند نکته درباره دکورسازی پاسیو اشاره می شود:
سایبان: برای پاسیوهای روباز می توان از چترهایی که روی میز قرار می گیرند تا دربرابر نور خورشید و یا باران های شدید محافظت کند.
دیوارها: دیوارهای پاسیو در واقع همان دیوارهای خارجی ساختمان شما می باشد. بنابراین شما نباید آن دیوارها را با رنگی متفاوت از رنگ ساختمان نقاشی کنید. شما می توانید از طریق آویختن چراغ فانوس و یا نصب کاشی و سرامیک و بشقاب و هر شی زیبا و ارزشمند دیگری که البته در برابر شرایط آب و هوای بیرون مقاوم باشند، دیوارهای پاسیو را تزیین کنید.
وسایل تزیینی جانبی: قراردادن گیاهان در گلدان، در یک کالسکه بچه و یا یک جعبه چوبی قدیمی می تواند ایده ی جالبی باشد.
آویختن یک فانوس که توسط چراغ و یا شمع روشن شده باشد جلوه ی خاصی به پاسیو می دهد.
استفاده از میوه و سبزیجات مصنوعی روی نرده ی چوبی رنگ شده شادی خاصی به این فضای بیرون از خانه می بخشد.
طراحی کف: سنگ می تواند طبیعی ترین انتخاب برای کف پاسیو ها باشد. همچنین استفاده از فرش هایی که قابل شست و شو و مخصوص محوطه و فضاهای باز بوده و ضمنا رنگ آن مناسب و هماهنگ با اسباب و وسایل باشد، جلوه ی خاصی به پاسیو می بخشد.
اسباب و وسایل برای نشستن: از اسباب و وسایل پارچه ای جهت پاسیو استفاده نکنید، بلکه از انواع حصیری، آلومینیومی، فرفورژه و یا هر جنس مقاوم دیگری استفاده کنید. جهت راحتی در هنگام استفاده از آن ها می توانید از کوسن های قابل شستشو و مقاوم در برابر باران و یا آفتاب شدید استفاده نمایید. اگر پاسیوی شما به قدر کافی بزرگ است، می توانید از اسباب و وسایل متنوع و با عملکرد های گوناگون بهره ببرید.
نورپردازی: بیشتر پاسیوها دارای چراغ دیواری می باشند، با این وجود می توانید از منابع روشنی اضافه همچون فانوس که درون آن شمع قرار دارد و یا از مشعل استفاده کنید.
مجسمه هایی با سوژه های مختلف برای نورپردازی وجود دارند که در طول روز از نور خورشید انرژی می گیرند و در شب از خود نور منعکس می کنند که به مجسمه های سولاریوم معروف اند.
منبع: thespruce
این مطلب چقدر برای شما مفید بود ؟
